Amsterdam, 1 september 2019 – Zeven wedstrijden in elf dagen. De Holland Series moesten er even snel doorheen geragd worden omdat a.s. vrijdag het EK in Bonn begint en daarna het OKT, maar wat een fan-tas-ti-sche wedstrijden waren het.
Nadat Neptunus op 22, 24 en 25 augustus de eerste drie wedstrijden gewonnen had leek het op dinsdag 27 augustus al beslist te gaan worden. Maar L&D Amsterdam bleek taai. Eerst nog thuis, maar ook afgelopen donderdag trokken ze aan het langste eind. Gisteren leek het dan toch over voor de Amsterdammers, maar in de negende inning pakte ze de laatste strohalm, kwamen gelijk en wisten ook meteen te winnen.
Met de unieke come-back van 3-0 naar 3-3 moeten de mannen van Amsterdam vanochtend met een goed gevoel uit hun bed zijn gestapt. Als je van zover terugkomt kán het haast niet anders dan dat je er ook met de volle buit vandoor gaat.
En dat goede gevoel straalde L&D Amsterdam aan het begin van de wedstrijd dan ook uit. Op het gooien van Markwell kwamen ze meteen goed uit de startblokken. Markwell was in de eerste wedstrijd van de series nog goed voor de ‘win’, maar toen kreeg hij in zes innings ook al vier punten tegen. In de vierde wedstrijd wist hij in vier innings wél de nul te houden, maar toen moest Misja Harcksen vier punten incasseren en daarmee ook de ‘loss’ in de wedstrijd.
Gilmer Lampe opende de wedstrijd met een strakke honkslag door het midden. Alle wedstrijden waren close dus Sharlon Schoop moest een opofferingsstootslag neerleggen en dat deed ie netjes. Met Lampe om het tweede honk zorgde agressief honklopen voor een vroege Amsterdamse voorsprong. Lampe profiteerde van wat onoplettendheid en koos een goed moment om het derde honk te stelen. De aangooi was te laat, maar ook veel te hoog waardoor de bal in het linksveld terechtkwam en Lampe op de thuisplaat. Stand 0-1.
Ook de tweede inning begon voor Neptunus moeizaam. Sams kreeg vier wijd kaal en Gerard sloeg een honkslag net voor de midvelder. Die bal werd vervolgens niet goed verwerkt waardoor Sams en Gerard doorschoven naar resp. het derde en tweede honk. De honken liepen daarna vol toen ook Clarijs een vrije loop kreeg.
Met drie honken bezet kwam Delano Selassa aan slag. Hij had de hele series al laten zien dat hij niet alleen goed kon slaan, maar ook dat hij dat op de juiste momenten doet. En ook deze keer stelde hij niet teleur. Zijn klap belandde in het rechtsveld nét binnen de lijnen. Deze double was goed voor twee punten, maar omdat er ook nog een foute aangooi achteraan kwam kon hij zelf door naar het derde honk en werd ook de 0-4 gescoord.
Dat was het moment dat Curaçao Neptunus knapte, Markwell vervangen moest worden en er een enorme uitdaging overbleef. Maar op het werpen van Jhan Rifaele kwamen de Rotterdammers er niet aan te pas. In zes innings kwamen ze tot maar vier honkslagen.
In de zevende inning deelde L&D Amsterdam de genadeklap uit. Op het werpen van Berry van Driel opende Selassa de slagbeurt met vier wijd en Henrique bracht hem verder met een opofferingsstootslag. Lampe raakte de bal daarna perfect, maar zijn line drive eindigde nog in de handschoen van de midvelder. Schoop raakte de bal óók perfect, maar hij wist de bal meer te liften. Zijn homerun over het linksveldhek was goed voor de 0-6.
Rifaele werd bij Amsterdam na zes een derde inning vervangen door Mike Groen die de zevende en achtste inning redelijk eenvoudig doorkwam. Het sluitstuk op de heuvel werd verzorgd door Tom Stuifbergen. Daantji sloeg nog een double, maar met twee man uit kwam Muller niet verder dan een pop fly op fout gebied. Met de knappe vangbal van Schoop was de wedstrijd afgelopen. L&D Amsterdam wint met 0-6 en daarmee de Holland Series met 3-4.
Een hele knappe prestatie waar zeker de neutrale toeschouwers enorm veel plezier aan beleefd hebben. Wat mij betreft volgend jaar weer, maar dan het liefst een maandje later.
Boxscore
