Amsterdam, 5 juli 2016 – Afgelopen vrijdag speelden de Cleveland Indians in Toronto tegen de Blue Jays. De Indians hadden donderdag al hun clubrecordaantal van 13 overwinningen op een rij gematcht, en vrijdag kon dat dus gebroken worden.
Ik hou wel van dit soort statistieken dus ik ging er ‘ns goed voor zitten. En ik zal het meteen maar verklappen. Het record werd verbroken en het werd een lange zit. Cleveland moest er behoorlijk voor werken, heel hard en heel lang, 19 innings. Het heldenepos duurde zes uur en dertien minuten om precies te zijn.
De wedstrijd in Toronto begon om 1:07 PM ET en was een echt pitchersduel. Niet alleen op de manier zoals meestal bedoeld wordt, het werd uiteindelijk 2-1, maar ook kwamen er maar liefst 19(!) pitchers op de heuvel. Nou ja, dat is niet helemaal waar, de laatste twee opgooiers van de Blue Jays waren eigenlijk binnenvelder.
Ik zat thuis op de bank en de kans dat ik de avond al zappend van wedstrijd naar wedstrijd zou doorbrengen was toch al erg groot. Beginnen met de middagwedstrijden aan de oostkust en eindigen met de avondwedstrijden aan de westkust. Het is een afwijking.
Voor de meer dan vijfenveertigduizend mensen in het stadion in Toronto werd het een heleboel free baseball dat ze niet zagen aankomen.
Ondanks de lage score was er toch een hoop te beleven tijdens de wedstrijd. Blue Jays Manager Gibbons werd er, samen met DH Encarnacion, in de eerste inning al uitgestuurd door de scheidsrechter, die toen nog niet wist wat voor zware dag het ook voor hem zou worden. In de dertiende inning stuurde Vic Carapazza, zo heet deze scheidsrechter, ook Russell Martin “to the clubhouse“. Martin moest vervolgens stevig in bedwang worden gehouden opdat hij z’n 13 innings frustratie niet zou uiten op een manier waar hij later spijt van zou krijgen.
26 hits, 33 strike-outs, 11 keer vier wijd en de wedstrijd werd uiteindelijk beslist door een homerun van Carlos Santana die hij sloeg op Darwin Barney, een kortestop die een aardige slagbal kan gooien. Relief pitcher Bauer, die er in de vijftiende inning al was opgekomen, gooide de wedstrijd voor de Indians netjes uit.
10 innings free baseball, ook wel bonus baseball genoemd, vol spanning en entertainment, wat een cadeautje.
Het lijkt soms wel dat we in Nederland niet houden van dit soort cadeautjes. Er wordt met man en macht gezocht naar een manier om de extra innings te voorkomen.
Er gaan nu stemmen op om in Nederland die onzalige tie-break af te schaffen. Daar ben ik een groot voorstander van. Het ziet er dan wel naar uit dat de wedstrijd dan na 12 innings in een gelijke stand eindigt. Brrrr…. Ook een onzalig idee, maar met drie echte innings free baseball wel een verbetering.
Misschien dat je als neutrale toeschouwer nog wel met een gelijkspel kan leven, maar als sporter moet je er niet aan denken, ik niet in ieder geval.
Praktisch gezien heb ik liever 12 gewone innings met een kans op gelijkspel dan een tie-break. De kans dat je na 12 innings op een ‘normale manier’ tot een winnaar komt is alweer een stuk groter dan bij 9 innings.
Het risico blijft wel dat je je als sporter gaat afvragen waarom je al die uren ook alweer op het veld gestaan hebt. Je hebt niks, niet gewonnen en niet verloren. Een echte polderoplossing.
Als toeschouwer zal ik me gaan afvragen wie in hemelsnaam bepaald heeft dat ik geen recht heb op nog meer free baseball, m’n cadeautje…