26 september 2021 – Terwijl Nederlands Consul-Generaal in Milaan, mevrouw Mascha Baak, op sociale media enthousiast informeerde over de deelname van het Nederlands Koninkrijksteam aan het tournooi om het Europees Kampioenschap in Noord-Italie, raakte ook de Italiaanse pers op gang in de berichtgeving naar lezers, luisteraars en kijkers in eigen land en in het buitenland.
De alles beslissende wedstrijd tussen Israël en Nederland werd zondagavond rechtstreeks en geheel op de televisie gebracht in Israël via Sport 5 en in Italië via Sky Sport. In Nederland moest de TV-kijker wachten tot maandag, toen een korte samenvatting door de NOS vertoond werd. De Italiaanse bond FIBS toonde zich tevreden over het nieuws dat de door hen geregelde TV-beelden uit Turijn via Hilversum tenslotte ook de Nederlandse huiskamer bereikt hebben.
Dankzij de snel op de interlands van Nederland volgende en direct plaatsbare persberichten door Oranje perschef Seb Visser kwamen de wedstrijdverslagen al tijdens de groepsfase snel op de websites en de pagina’s van Nederlandse dagbladen terecht. Dat is ook al decennia lang de werkwijze van de Italiaanse bond, waardoor ook het binnenlandse honkbal nog steeds in de regionale en gespecialiseerde kranten voorkomt. Het trouwste medium in Nederland is en blijft NOS Teletekst, waarvan de drie pagina’s steeds na afloop van alle wedstrijden snel werden bijgewerkt.
In Piemonte werden de TV-beelden begeleid door Italiaans en Engels sprekende verslaggevers, die soms ook post game interviews voerden met spelers en coaches. Na de door Oranje gewonnen finale haalden ze bondscoach Evert-Jan ’t Hoen en MVP Roger Bernadina voor de camera. Alle wedstrijden werden wereldwijd verspreid dankzij de livestreaming door de WBSC, zij het dat de kwaliteit varieerde van stadion tot stadion en van dag tot dag. Hoe dan ook stelden deze reportages ook de in eigen land gebleven journalisten in staat levendige verhalen te schrijven over de EK-wedstrijden.
Zo verspreidde het Belgische persbureau Belga de artikels over de wedstrijden van de Red Hawks, die op maandag de eer kregen de tegenstander te zijn van de debuterende Italiaanse bondscoach Mike Piazza. Belgisch baseball haalt zelden de sportpagina’s in Vlaanderen, maar de Nederlandse journalist Guus Mater kreeg zijn verhalen dankzij zijn laptop steeds snel door Belga geplaatst, waarna vaak ook de Franse vertaling volgde voor de lezers in Wallonië. Viewers van de livestreaming zagen hoe de paniek ondanks Piazza al toesloeg bij de Azzurri, toen de Belgen halverwege de wedstrijd hun 7-0 achterstand verkleinden tot 7-3. De volgende ochtend bevestigden Italiaanse journalisten het angstig moment in de Italiaanse dug-out. Tenslotte won Italië met 14-3.
La Gazzetta dello Sport bracht op de website dagelijks een of twee update reportages over de Italiaanse honkbalploeg en over de andere wedstrijden binnen het EK. Honkbal en softbal worden in de grootste sportkrant van Italië al tientallen jaren behandeld door de zeer ervaren journalist Stefano Arcobelli. Zoals meerdere afsluitende verslagen in andere Italiaanse media benadrukte ook Arcobelli op maandag, dat Nederland al weer de vierde Europese titel op rij en de 24ste in totaal geboekt heeft. Nadrukkelijk specificeerde hij ieder afzonderlijk jaar dat een EK gehouden werd op een lijst, waarop Italie slechts 10 keer voorkomt. Verliezen van Nederland wordt aanvaard, maar het stranden voor de finale wordt in Italië als een fiasco beschouwd en dat gebeurde nu door Israël.
Afstandelijkere nabeschouwingen in Italiaanse media kwamen deze week van de Italiaan Riccardo Schiroli en de Belg Chris Kabout. Schiroli is een voormalig sportjournalist in Parma, die in de honkbalwereld bekend werd als communicatie manager van de FIBS in de jaren onder bondsvoorzitter Riccardo Fraccari, die hem meenam naar Lausanne toen Fraccari voorzitter van de WBSC werd. Op dit moment verblijft Schiroli bij het WK Under 23 en verslaat hij daar de wedstrijden voor de website wbsc.org. Op de website Baseball.it verscheen pas op 24 september van zijn hand het artikel A Proposito Del Bronzo Dell’Italia. Daarin analyseert hij de prestatie van ItaIië bij het EK in eigen land.
Hij opent met de constatering, dat de derde plaats op het EK een faillissement voor ItaIië betekent en dat na al zo veel nederlagen bij eerdere EK-toernooien zelf gezien te hebben. Hij verwijst naar de uitschakelingen door Rusland in de halve finale 2001, door Zweden in de kwart-finale 2003, door Nederland (15-1) in de finale 2005 en het zwarte jaar 2007 toen Italië zesde werd door toedoen van Frankrijk en Spanje. Schiroli veronderstelt dat de Azzurri naar een EK gaan met het spookbeeld dat Nederland verslagen moet worden en daarbij vergeten dat de andere wedstrijden ook gewonnen moeten worden. Als je eens een wedstrijd tegen Nederland wint en dat dan toevallig in het Pim Mulier stadion van Haarlem, dan krijg je nota bene van het Nederlandse publiek een staande ovatie: “Perche se vinci bene, gli Olandesi ti applaudono!”
Gezien het resultaat bij het EK 2021 in Piemonte, verdient het Italiaanse honkbal een radicale wijziging, volgens Schiroli. Denk eens aan bondscoach Mike Piazza, die vaak afwezig was. Hij had in zijn spelersjaren medio maart al meer wedstrijden gespeeld dan Italiaanse spelers in een heel jaar! Wat kan je dan van een als coach debuterende Piazza verwachten, vraagt hij zichzelf en de FIBS. Hij is voor de Italiaanse spelers van nu hun “tesoro prezioso” (gekoesterde lieveling). Niemand verwacht dat bij toverslag alles verandert, maar er wordt te weinig gewerkt met de spelers die het moeten doen. Waarop richt de Italiaanse bond zich? Nog steeds klagen onze spelers over te weinig kansen om te spelen in hun eigen clubs, omdat die ieder jaar weer te veel buitenlanders halen: “Come fanno i nostri ragazzi a venir fuori, con tutti questi stranieri che gli portano via il posto!”
Op de website Baseballmania.euBaseballmania.eu wordt de “Belgische blogger” Chris Kabout geinterviewd, waarvan op 22 september een weergave in het Italiaans werd geplaatst. Op de vraag hoe hij de zoveelste Nederlandse titel beleefd heeft, verklaart Kabout dat hij nog nooit zo weinig emotie voelde en zelfs teleurgesteld was. Dat kwam vooral door de verjonging van de Nederlandse ploeg, die daarmee diverse spelers thuis liet, die midden in hun carriere zitten. Dat heeft veel Nederlandse fans verbaasd en zeker mijzelf, aldus Kabout.
Redacteur Massimo Moretti verwijst dan naar de toenemende concurrentie rond het podium met Italië, het Amerikaanse Israël, het Latijnsamerikaanse Spanje en het constante Tsjechië, maar wie kan in de komende jaren de dominantie van Nederland onderbreken? Kabout vindt dat het door de absurde regels van de WBSC komt, dat deelnemende landen buitenlandse spelers kunnen opstellen. Als deze spelers ook een paspoort van dat land hebben, dan is dat goed. Maar laten we eerlijk zijn. Wat schieten die landen ermee op als die spelers geboren zijn in Amerika en Canada, zoals Groot-Brittannie voor de helft putte uit comptities in buitenlandse minor leagues en colleges? Op deze wijze zal honkbal in Groot-Brittannie nooit verbeteren en dit geldt ook voor Spanje en Israel. Voor Italie koos Mike Piazza veel spelers, die in het buitenland geboren en getogen zijn, maar het merendeel speelt nu in de Serie A, waardoor het Italiaanse honkbal alsnog voordeel van hen geniet.
Moretti: Je volgt het Europese honkbal dagelijks. Wat vind je van de gezondheid van honkbal in ons oude werelddeel? Kabout: Ik denk oprecht dat honkbal in het algemeen een sport is die langzaam stervende is. Dat zie je in de Verenigde Staten, waar onze sport de interesse van de jongere generaties blijft verliezen. Sinds ongeveer 20 jaar daalt het aantal actieve leden in Nederland. Als andere landen doorgaan met buitenlanders binnen te halen, blijven deze spelers de moed wegnemen bij binnenlandse spelers. Daardoor verliezen deze lokale spelers ook de interesse in hun eigen clubs. Ik weet niet hoeveel aandacht de Italiaanse pers heeft voor honkbal, maar in Nederland is er bijna geen aandacht voor honkbal meer bij de landelijke pers. Gevolg is dat honkbal een onbekende sport wordt voor de meeste Nederlanders. Zo wordt honkbal steeds kleiner en ik vrees dat dit ook voor veel andere landen in Europa opgaat.
De Azzurri met brons na de gewonnen troostfinale tegen Spanje