Amsterdam, 13 mei 2020 – Dit stukje is voor iedereen die wel een beetje extra hoop kan gebruiken. En voor al die mensen die niet kunnen of willen begrijpen dat we met de huidige door de overheid geformuleerde regels écht geen wedstrijden kunnen spelen.
Met de beperkingen die er nu zijn kan het dus gewoon niet. Reizen voor sportwedstrijden mag niet en iets elementairs als iemand uittikken mag ook niet (zie ook de vorige stukjes op deze site). Maar wat nu als we even niet zouden kijken naar wat er nu allemaal officieel wel en niet mag, maar als we zouden bedenken wat we zouden moeten doen om de kans op verspreiding van het virus zo klein mogelijk te maken? Want uiteindelijk is dat ook het doel van de huidige maatregelen.
Dat is natuurlijk een veel leukere exercitie, zeker als je je een beetje verdiept in de beperkte risico’s die bij buiten sporten lijken te horen. En dat is waarschijnlijk ook waar de KNBSB en het NOC*NSF zich aan vastklampen bij hun lobby. Daarbij meldt de KNBSB ook graag het labeltje ‘niet-contactsport’ te willen plakken op onze sporten. Dit is waarschijnlijk alleen maar om te voorkomen dat er door de overheid binnen de categorie ’zomersporten’, waarvoor nu gelobbyd wordt, nog onderscheid gemaakt gaat worden tussen contactsporten en niet-contactsporten waardoor honk- en softbal weer buiten de boot zouden kunnen vallen.
Omdat onze sporten buiten worden uitgeoefend lijkt de kans op besmetting al erg klein. Als je daarbij optelt dat we het grootste deel van de wedstrijden ook nog eens relatief ver van elkaar afstaan, veel verder dan anderhalve meter, moet de kans op besmetting wel nóg kleiner worden. En als we dan tóch eventjes dicht bij elkaar staan, zoals de slagman, scheidsrechter en catcher bij de plaat, dan zijn we niet enorm aan het hijgen en puffen. Om het zekere voor het onzekere te nemen zou je dus prima met mondkapjes kunnen gaan spelen. Misschien zelfs niet voor iedereen, maar is het voor de drie mensen bij de plaat en de eerste honkman die een honkloper aanhoudt wel voldoende. Die honkloper komt als het goed is net bij de plaat vandaan en heeft dus ook nog z’n mondkapje op. Hij is ook degene waarbij de kans het grootst is dat hij loopt te hijgen. Als in een gesloten ruimte waar anderhalve meter afstand gewoon niet mogelijk is, zoals in het OV, mondkapjes een oplossing zijn, dan zou dat voor onze buitensporten natuurlijk ook het geval zijn.
Dan hebben we natuurlijk ook nog de bal. Hierop zou theoretisch het virus kunnen zitten. En omdat de bal letterlijk van hand tot hand gaat zou dat ook een risico kunnen zijn. Maar dat blijkt dus gewoon niet waar te zijn. Die kans is in ieder geval zo ontzettend klein dat we nu ook al met elkaar mogen overgooien. Daar hoeven we dus niets extra’s voor te verzinnen.
Dan moet er ook nog een oplossing bedacht worden voor de dugout. En die oplossing is eenvoudig. Als we in de dugout anderhalve meter afstand moeten houden wordt het ingewikkeld, maar zolang het niet regent is het voor iedereen eenvoudig om buiten het veld genoeg ruimte om zich heen te houden. Zeker als er geen publiek is. En zelfs als er publiek is dan is het door het geringe aantal mensen helaas waarschijnlijk ook gewoon mogelijk. Elk nadeel heb z’n voordeel. Maar misschien mogen we, net als in het OV dus, wel ‘gewoon’ in de dugout als we dan maar een mondkapje dragen. Verder iedereen z’n eigen knuppel, of gewoon verplicht slaghandschoentjes, z’n eigen helm en de catchers zeker ook hun eigen masker.
Volgens mij zijn we er dan en kunnen we spelen met een zeer beperkt risico. Tegen wie we gaan spelen moet dan nog bepaald worden. Omdat de competities veelal in de regio gespeeld worden zou een ‘normale’ maar kortere competitie voor de meeste teams geen probleem hoeven zijn. Voor de landelijk spelende teams geldt dat het niet te verwachten is dat er, ondanks een verbod, toch heel veel uitpubliek zal proberen iets van de wedstrijd mee te krijgen. Weer het voordeel bij het nadeel. Weinig kans op veel extra verkeersbewegingen dus. En dat geldt zeker voor de Hoofdklasse omdat die wedstrijden ook live gestreamd zullen worden en later ook nog in samenvatting zijn terug te zien.
Het kan dus! En het zou niet de eerste keer zijn dat er doorgehonkbald wordt tijdens een pandemie. In 1918 toen de Spaanse griep om zich heen greep, ook in Amerika, werd er gewoon gehonkbald. Mét mondkapjes.
(tekst gaat door onder de foto)
Het werd wel een bijzonder seizoen omdat de pandemie ervoor zorgde dat het seizoen ingekort moest worden. Mede door de ervaring van alweer meer dan 100 jaar geleden is de overheid nu zo voorzichtig met het unlocken van de maatschappij. De Spaanse griep had namelijk een hele nare tweede golf die nog heftiger was dan de eerste.
En honkballers zijn niet immuun, nu niet, maar ook toen niet. Babe Ruth bijvoorbeeld kreeg in 1918 niet één maar zelfs twee keer de Spaanse griep. De eerste keer, voor het begin van het seizoen, waren er geruchten dat hij zelfs op het randje van de dood balanceerde. De tweede keer was minder heftig en uiteindelijk won Ruth met de Red Sox dat jaar ook de World Series.
(tekst gaat door onder de foto)
En de wereld draaide daarna gewoon door want vergeleken met de horror van de Eerste Wereldoorlog die toen net was afgelopen was die Spaanse griep helemaal niet zo erg. 1918 werd voor honkbalkenners dan ook niet het jaar van de Spaanse griep, maar het jaar dat de Red Sox voor het laatst de World Series zouden winnen. Ruth werd in 1919 verkocht aan de aartsrivaal de New York Yankees en het duurde tot 2004 tot de Curse of the Bambino werd doorbroken.