Haarlem, 16 juli 2016 – “Valse start voor Curaçao” kopt het Haarlems Dagblad vanochtend, en zo voelt het voor mij ook een beetje.
Niet omdat ik geen plezier heb beleefd aan de eerste wedstrijd van de Honkbalweek Haarlem, maar wel omdat het er op lijkt dat dit toch niet de belangrijkste gebeurtenis van de dag was.
Gisteren, in de auto, onderweg naar Haarlem hoorde ik dat Tom Dumoulin de tijdrit in de Tour had gewonnen en dat Mollema opgestoomd is naar de 2e plek in het algemeen klassement. “Mooi!”, dacht ik, maar ook, “lekker belangrijk”.
Want ook toen wist ik natuurlijk al dat er belangrijkere dingen in de wereld gebeuren op dit moment. De beelden van Nice die eergisterenavond al snel op Twitter verschenen dreunden nog na.
Ik twijfelde dan ook even over het t-shirt dat ik gisteren na aankomst in Haarlem kreeg. Leuk om zichtbaar bij de groep op het derde honk te horen, maar de tekst op het shirt zou je na het nieuwe drama in Frankrijk ook misplaatst kunnen vinden.
Toen ik gisterenavond op m’n luchtbedje in een woonkamer in een huis in Overveen stortte was het nieuws alweer verhuisd naar Turkije. Terwijl ik dit typ op m’n telefoon bericht de NOS-app dat daar bij de waarschijnlijk mislukte coupe 90 doden zijn gevallen.
Zes meer dan in Nice, dus dat zal het nieuws van vandaag wel bepalen.
Het dubbele gevoel over het t-shirt is inmiddels verdwenen. Het is verschrikkelijk wat er allemaal in de wereld gebeurt, maar als je niet gewoon doorgaat met je leven dan hebben ‘ze’ gewonnen. Wie ‘ze’ zijn is voor mij onduidelijk, maar ik hoor in ieder geval bij de andere kant.
De tekst op het t-shirt betekent ook dat we ‘gewoon’ doorgaan met leven. Ik ga zo ook maar weer ‘gewoon’ naar het honkbalstadion. Vanavond Nederland – Curaçao, uitverkocht huis. Gezellig! Je suis á Pim Mulier!
